Post wyjątkowy, bo wspólny!

Blog zyciebezrecepty.blogspot.com powstaje w dwóch małych, przytulnych pokojach oddalonych od siebie o…300km. Dziś tę odległość zmniejszyłyśmy do 1m. Siedząc naprzeciwko siebie w nastrojowej kawiarni, wpadłyśmy na pomysł stworzenia czegoś wspólnie. Chcemy przełamać deszczową aurę za oknem. Teraz mając siebie dla siebie, odkładamy na bok parasol, chwytamy za to długopis.

Z racji tego, że post powstaje spontanicznie, znalezienie w nim sensu może wymagać kompasu, który wskaże, co mamy na myśli. Zazwyczaj chcemy naszymi tekstami coś przekazać, nadać im znaczenie, mimo że tylko my możemy je dostrzegać. Dzisiaj natomiast dajemy same sobie chwilę wytchnienia. Rezygnując z właściwego nam filozofowania, zatrzymujemy tę chwilę i chowamy ją do kieszeni. Teraz i tu nie dzieję się nic niezwykłego, za oknem szaro i deszczowo, przestraszone mieszczuchy walczą między sobą o parasol. Dezerterujemy z tej zmokniętej armii, płaszcz jak mundur odkładamy na krzesło i ogrzewamy chwilę kubkiem kawy, czyniąc zwykły moment- niezwykłym.

Dzięki temu mamy wrażenie, ze spośród setek skrzyżowań w gwarnym mieście, spotkałyśmy się na tym samym, a zielone światło wcale nie zmienia się dla nas w czerwone. Co prawda nigdzie nie idziemy, a siedzimy, zapijając słowa kawą, ale czujemy, że, gdyby tylko deszcz pozwolił nam wyjść na zewnątrz, mogłybyśmy dojść wszędzie. Tylko tyle lub aż tyle dało nam spotkanie ze sobą. Kartka papieru, kawa i my dwie wystarczą, żeby przegnać deszczową chandrę skuteczniej niż seans na kozetce- obowiązkowo u najdroższego psychoanalityka.

Starsza i młodsza A.

A poniżej piosenka, która w spontanicznej pracy nad postem nam towarzyszyła: 

Źródło: http://data.whicdn.com/images/15792972/tumblr_lsrg7sJ8R11qc144qo1_500_large.jpg

Źródło: http://data.whicdn.com/images/27312149/tumblr_m2yba9vADR1rnia9do1_500_large.jpg

Źródło: http://data.whicdn.com/images/24422116/5182588974_d5e737f6fa_b_large.jpg

Źródło:http://data.whicdn.com/images/35025435/tumblr_m8s7vpIAyT1qhg067o1_500_large.jpg