Ale MI się nie chce!

Dlaczego czasem, kiedy powinniśmy się najbardziej zmobilizować, zebrać wszystkie swoje siły i całą energię, żeby zrobić coś, co niekoniecznie miłe, ale konieczne, słowo ,,motywacja" omija nas szerokim łukiem? To niesprawiedliwe! Walczę z lenistwem. Nie lubię nudy, ale w momencie, kiedy wszystko jest nawet nie ,,na teraz", a na ,,chwilę temu", nawet nuda staje się moim sprzymierzeńcem. Wszystko lepsze niż to, co leży na biurku, czeka i patrzy na mnie wielkimi oczami. Moje pewnie są jeszcze większe...

Nikt nie mówił, że będzie łatwo, ale życie mogłoby się okazać bardziej nieprzewidywalne i zaskoczyć nas czasem od tej pozytywnej strony, ułatwiając pewne rzeczy. Tymczasem u mnie walka z samą sobą. W głowie milion myśli, ale żadna nie związana z tą, na której powinnam teraz być skoncentrowana. 

Stosuję różne triki i techniki, żeby się wspomóc i uczynić mój potencjalny harmonogram dnia zapisaną kolorowym długopisem czystą kartką, a nie wymiętym i pokreślonym świstkiem papieru. 

Próbuję sobie pomagać i umilać życie...

Niestety po chwili mam kolejny pomysł...Niekoniecznie dobry...

A moje biurko, które pięknie posprzątałam ,żeby towarzyszyło mi w efektywnej (!) pracy i wygląda rano tak...

Około południa wygląda w ten sposób.... ;)
 

Okazuje się, że trzeba po prostu chcieć, a nie kombinować :)

Trochę sobie ponarzekałam, żeby mi się chciało, jak nie chce, ale wiecie co? Z drugiej strony, gdybyśmy nic nie musieli... Czy byłoby lepiej? Sama nie wiem. Może czasem tak musi być, że trzeba powalczyć z samą sobą, znaleźć w sobie pokłady energii, o które się nie podejrzewaliśmy i zrobić to, co nieuniknione? I wyjść z tego z podniesioną głową, nawet jeśli coś nam się nie uda? Będziemy przynajmniej wiedzieć, że podjęliśmy próbę. Nic o nas bez nas. Nie odpuściliśmy, zrobiliśmy, co w naszej mocy! Sama nie wiem. :) 

W każdym razie wracam do pracy... Jeszcze tylko trochę, troszeczkę ;) 

Starsza A.