Mała rzecz, wielki efekt!

http://www.youtube.com/watch?v=LiyjUmH8jE0

Dziś o małej rzeczy i wielkiej radości. 

Ściślej rzecz ujmując: o Twojej małej rzeczy, a czyjejś wielkiej radości. Post powstaje w nawiązaniu do filmu, który został zamieszczony kiedyś w komentarzach, a który to film ma tak jasny, tak wielki i tak intuicyjny przekaz, że musiał zaowocować tekstem. Inaczej być nie mogło. Nie z głową Autorki i jej upartym sercem.

Autorka z naiwnością ośmioletniego dziecka wielokrotnie próbowała uczynić coś dobrego. Owa rzecz realizowana była w wielu kontekstach, zawsze zakładała intencje równie dobre, które to jednak pomysły nie zawsze okazywały się słuszne. Mam problem w doborze słów. Zdarza mi się to rzadko, nie tyle przez wzgląd na elokwencję własną, co na to, że zwyczajnie dużo mówię. Stąd słów braknie mi rzadko, ale ze słowem ‘dobre’ mam kłopot. Powinno ono wypaść z obiegu. Jest stanowczo za często używane i w odniesieniu do zbyt wielu skojarzeń. Dobre może być ciastko, dobra może być sytuacja, dobry materiał, dobry czas, a co więcej – dobry człowiek. Nie sugeruję konieczności nabycia słownika wyrazów bliskoznacznych, ale niewątpliwie jest mnóstwo słów, którymi można to nieszczęsne ‘dobre’ podmienić. To da się zrobić.

Zamyśliłam się dzisiaj, czy dobre koniecznie musi być duże. Czy każdy gest, każda życzliwość, jakaś forma pomocy musi być spektakularna. Nieprzeciętna. Efektowna. Każdy racjonalnie myślący człowiek obruszy się, że pomoc, w co jej się nie oblecze, powinna być przede wszystkim efektywna. I oczywiście zgadzam się z tym. Zastanawiam się tylko, czy mały czyjś krok nie jest więcej wart, o ile cokolwiek można tutaj wartościować, niż ogromny, widowiskowy czyn, dokonany trochę ‘od Święta’. Inaczej mówiąc – czy małe gesty, aplikowane odpowiednio często nie uczynią przypadkiem więcej dobrego.

W moim rozumieniu wielkim jest ten, kto nie skrzywdzi kogoś słowem, nawet wtedy, gdy ten uparcie się o to dopomina swoim zachowaniem. Szacunek należy się z pewnością tym, którzy nie powiedzą niczego złośliwego, przykrego z tego tylko powodu, że sami są rozdrażnieni. Tym także, którzy od rana zamiast walki na noże, uskuteczniają uśmiech. Są mili życzliwością własną, nieobliczoną na żaden rachunek. Drobne rzeczy, dzielone z kimś, integrowane z sercem. 

Drobiazgi, na których można zbudować coś wielkiego.

Młodsza A.